Color painting of Pratu Pha Camp

Terrain

General Condition

Pratu Pha Archaeological Site is located at the foot of Doi Pratu Pha, a mountain range on the southwestern edge of Pratu Pha Basin.

The Pratu Pha basin is in the Phi Pan Nam Klang Mountain Range. and in the central area that divides Lampang Province and Phayao Province The overall condition of the area is a oval-shaped pan basin. Positioned along the northeast-southwest direction. That is, Doi Pha Sak and Doi Pha Kok are the northern borders. The Doi Pha Khwang group is the eastern border. Doi Pha Daeng is the southern edge. and Doi Pratu Pha and Doi Pha Phueng are the western and southwestern borders. These mountain ranges are natural fortifications for the interior. It is also the watershed of streams in the area such as Huai Bong, Huai Pa Tao, Huai Mae Wad, Huai Mae Wad Noi, Huai Mae La, Huai Mae La Noi.

Area surrounding the archaeological site The east side is a large wavy flat. The western part is a group of limestone mountains. The cliff on the east side of the limestone mountain range is the location of the painting.

The area of ​​the archaeological site is limestone cliffs. extends in the north-south direction The height of the cliff is about 40-50 meters, the cliff surface is relatively smooth, about 81-90 degrees high, the cliff faces east. As for the foot of the mountain, the ground is wide, some are narrow. can walk through the cliff Next to the ground, this walkway goes down to a slope at the foot of the mountain. There is a very steep slope leading down to the area within the Pratu Pha basin. The soil condition is loamy, fine-grained soil similar to silt.

Pratu Pha area is rich in many natural resources. rich in various types of plants In addition, Pratu Pha is also a communication channel for people from the past to the present. It used to be the royal route and march route in the Great East Asia War. to Burma - Keng Tung. In addition, there is also a shrine, "Chao Pho Pratu Pha" that is worshiped by the general public.

Currently, the archaeological site is the area of ​​the Royal Forest Department. and is a special combat training camp at Pratu Pha 3rd Special Combat Training Battalion (Hundred. Sor. 3), 3rd Army Area

Height above mean sea level

Waterway

Huai Bong, Huai Pa Tao, Huai Mae Huat, Huai Mae Huat Noi, Huai Mae La, Huai Mae La Noi

Geological conditions

The Pratu Pha basin, which is the location of the archaeological site, is similar to the Chiang Mai Basin, Lamphun Basin, Chiang Rai Basin, and Phayao Basin, which were caused by continuous tectonic movements during the late Cretaceous period to the mid-Tur period. Cheery The quake caused some parts of the land to rise into mountains and plateaus. while another part collapsed into a basin between the valleys. (Intermontane basins)

Most of the mountains surrounding Pratu Pha Basin are rounded or flat peaks. gradient from the foothills up to the top of the mountain It is a shale, sandstone, and conglomerate in the Red Cliffs. There is only one line of Doi Pratu Pha which is a long limestone stretch from Lampang Province to Ngao District. Therefore, it looks like a long steep cliff along the mountain line (Taweesak Ramingwong et al. 1979:19-21), that is, the Doi Pratu Pha mountain range, which is the western edge of this basin, consists of short mountain ranges. Some are long, some are 3 lines in a row along the north-south line. The eastern side of the mountain is a steep cliff. (Which the archaeological site has such characteristics as well), the western mountain range looks like a hillside, gradual from the top to the foothill. But there is a rocky ground no soil cover causing the weathered stone floor to break into small and large grooves The stone surface is sharp due to erosion by rainwater. And there are small-medium perennial trees covering the general area.

Soil characteristics of the archaeological site Most of them originate from stationary decay processes. Because Pratu Pha basin is surrounded by high mountains and there are small and small hills that continue down from the surrounding hills. causing the area to have a medium-high slope (Nuansiri Wongtangsawat 1991 :66-67; Department of Land Development 2536) and topsoil are often eroded over at the foot of the hill and at the foot of the hill. The upper ground is therefore rocky soil or laterite. The topsoil is shallow and coarse-grained. good drainage These are often podsols (or Radzols) soils with low fertility. As for the ground at the foot of the hill or at the foot of the hill, the topsoil is thicker. more abundant This will affect the vegetation that grows in this area as well.

Doi Pratu Pha is a steep cliff on the east side. This is the area where color paintings and archaeological evidence were found. and is a rocky hillside on the west side It is approximately 2 kilometers long.

The condition of this area is a steep cliff over 50 meters, tilting slightly to the east. making it look like a mountain On the cliff wall, there were traces of flowing waterways of various sizes. There are large stalagmites and stalactites in groups 3 and 7, large mounds in group 6, which may be caused by high and prolonged erosion of the subsurface waterways. causing a number of hollows of various sizes on the mountainside until it collapsed into a cliff But from the cracks of Doi Pratu Pha, from the top of the mountain to the foot of the mountain in the group picture 7, which is packed with stones of various sizes and is bonded with a carbonate compound Therefore, there should be a process of erosion of the waterways. There may also be tectonic movements that separate rocks that are already unhealthy by water erosion. and the east coast collapses or the west coast rises causing a cliff as seen today (Chinnawut Wilyalai 2542)

Archaeological Era

era/culture

Archaeological age

Scientific age

Types of archaeological sites

archaeological essence

Color painting (Department of Fine Arts, 1998; Chinnawut Wilyalai 1999; Dujaruedee Kongsuwan 2001; Chitralada Inanchai 2007)

Color paintings are found scattered in several groups at regular intervals. Found from the height of the waist to more than 10 meters.

from the study of the Fine Arts Department It was found that all the images (copied) contained more than 1872 images, divided into 7 groups according to the indentation of the cliffs. Each group has a name and a brief description of the image as follows:

Group that 1 Phaleangpha It consists of chamois, cows, turtles, birds, horses, mixed with both solid shadow and semi-solid hand images with various hand-drawn patterns. Some images are imprinted on animal images. Some images are stamped multiple times. and some images are stamped on symbols There are also paintings depicting prehistoric human tools.

Group that 2 Peacock Cliff Contains images of males peacock Lizard (?), Mongoose (?), Squirrel, Marmot, flower-like glyphs, oxen, and rectangular images with interior and metal vessels. There are also hand paintings made with semi-solid stamping, spray painting and free drawing techniques.

Group that 3 Pha Wua It consists of solid silhouettes and outlines of ox, deer, deer, barking or deer, some of which are large skeletal figures of ox-like horns. There is a hand stamped image and decorated with various symbols. It was also found that some stamped hand images were decorated with horizontal strokes with small lines across the palm. In front of the cow appeared images of seven people standing around. Therefore, it is assumed that this area is the site of burial rituals and paintings.

Group that 4 Dancing Cliffs It consists of images of 5 people and animals. holding a weapon like a bow Behind him were two other people moving their feet forward. and there is a solid silhouette of cows facing each other in a fighting style. And there are portraits showing movement in a running position between the two cows. Similar to banning cows

Group that 5 Pha Hin Tang can be divided into 2 parts

Part 1 Continuing with the 4th picture group, it appears as a group of people (9 people) drawn in a truncated form. picture of deer-like animals pictogram

Part 2 It is a detailed picture of a person lying with his head facing south. The figure of a person is drawn transversely throughout the body. and has a cross mark in the area of ​​the chest Behind the image are two large vertical squares. Above the square is a horizontally curved rectangular image placed over a portrait. Therefore, it is possible that the square image is a monolith that is likely to be in the form of a stone tabletop. Which was in the megalithic culture during the Middle Stone Age to the early metal age. and a portrait that looks like it has been wrapped around it with a cross over it. This could mean the body of a deceased person.

Group that 6 Pha Nang spreads his arms There appeared a portrait of a woman with a rather large belly. Both arms are extended to the sides of the body, forearms bent downwards. In the upper level of the group there is also a portrait of a person with a round head. The lower part of the head at the ear level has lobes protruding on both sides, like a thick hat. Two small arms spread perpendicular to the body with a large abdomen. At the bottom of the picture are two small reptiles, presumed to be a monitor lizard or a lizard. Use an outline drawing technique and use small strokes to draw over the body. This may convey the meaning of the fur details.

Group that 7 Hunting Cliffs It was the last group picture found. from the style of the straight cut cliff make the painting color fade The picture shown is a portrait of two people dressed in long robes. The person on the right side of the picture holds a hoop-like circular device. showing movements similar to catching a cow Another individual held a wooden object in a lofty manner. resembling a bull's-eye This may represent animal catching or training activities.

The content of the color paintings tells a story about life that should be both hunting and raising animals. to know the environment in the past know the style of dress of the people in those days as well as traditions, beliefs about death or funerals.

The writing is written in red with a different intensity of color in each image. The red color is probably from the soil. because evidence was found from excavations in the area of ​​the rock shelter under the first group of colored paintings that found the lump of clay with traces of polishing until smooth and skeleton number 3, at the forearm, hand and thigh area, where the terrestrial soil group was found to be arranged longitudinally and firmly attached to the skeleton (Department of Fine Arts 1998 :207-208)

The source of raw materials for the soybean is likely to come from within the area. because in the basin of Pratu Pha especially around the hills Found lumps of clay or red rocks of various sizes scattered everywhere. including along the river at Doi Pha Daeng (Approximately 5 kilometers away from the archaeological site) that is the source of one branch of the Mae Thad watershed. Found a thick layer of soil alternating with other types of rocks. The river at the foot of the mountain is still covered with soil for a very long distance (Department of Fine Arts 1998 :200-201)

Color mixing and mixing equipment Should be bark or fruit such as coconut shells, gourds, bamboo barrels, or may be earthenware. From the survey of the soil surface in the 2nd group, the gourd shells were found with red traces trapped inside. In addition, the excavation under the first group of pictures found a large number of pieces of gourds. So it might be a gourd shell.

paint equipment Some images have very small streaks. Therefore, it is assumed that the brush should be used to draw. The brush may be made from a branch or a wooden stick, beaten until soft. Able to absorb colored water Or it could be a flower of grass or fur or something else. bundled into a cork Coloring or coloring of a solid shadow image. May use both a brush and/or fingers.

Archaeological evidence obtained from excavations during the year. 1998-1999 (Department of Fine Arts, 1998; Chinnawut Wilyalai 1999; Dujaruedee Kongsuwan 2001; Chitralada Inanchai 2007)

The excavation sites 1 and 2 were heavily disturbed. Archaeological evidence has been found such as human bone fragments, animal bones, pottery fragments, earthenware fragments, terrazzo axes, wooden ladles, stone beads, etc.

The third excavation hole has been partially excavated and disturbed. But three tombs were also found, with at least six human skeletons. The skeleton of an older child was wrapped in bamboo corpses. Place an earthenware vessel over your head and a pile of rice grains by your head. The infant skeleton was wrapped in plant fibers. Place the earthenware at your feet and wrap it in another layer of bamboo.

In the center of the pit, at least 2 adult skeletons were found, embedded in the pit that were lined on both sides and the bottom with wooden slats. This skeleton was burned to white. Stone beads and sharp bone tools were found around the head. ส่วนด้านทิศตะวันตกของหลุมพบหลุมฝังศพที่มีโครงกระดูกผู้ใหญ่วางเรียงซ้อมกันในแนวดิ่ง 3 โครง โดยแต่ละโครงห่อพันด้วยผืนเส้นใยพืชและเสื่อที่ส่วนหน้าอกและศีรษะ ทั้ง 3 โครงถูกเผาจนกระดูกเป็นสีดำและขาว มีการใส่ภาชนะดินเผา ขวานหินขัด ช้อนไม้ เครื่องจักสาน และถาดไม้ให้กับผู้ตาย

สามารถแบ่งออกได้เป็น 2 ชั้นวัฒนธรรมใหญ่ๆ คือ วัฒนธรรมหินใหม่ และวัฒนธรรมหลังหินใหม่

การที่พบชิ้นส่วนกระดูกสัตว์โดยเฉพาะกระดูกยาว (ขาหน้าและขาหลัง) เป็นจำนวนมาก ทำให้ทราบว่าเป็นการนำชิ้นส่วนที่ชำแหละแล้วเข้ามาใช้ประโยชน์ในพื้นที่นี้

จากการวิเคราะห์ชิ้นส่วนภาชนะดินเผา พบว่านิยมใช้ภาชนะดินเผาทรงก้นกลม ขนาดเล็ก ปากผายออกเล็กน้อย (เส้นผ่าศูนย์กลางปากประมาณ 11-15 เซนติเมตร) ตั้งแต่ช่วงระยะเวลาต้นจนถึงถึงระยะสุดท้าย ก่อนจะมีคนในสมัยประวัติศาสตร์เข้ามาใช้พื้นที่ทำกิจกรรมในช่วงเวลาสั้นๆ (ใช้เป็นที่พักแรมชั่วคราว) เพราะพบชิ้นส่วนภาชนะดินเผาแบบหริภุญไชยและจากเตาสันกำแพง

ปริมาณกระดูกมนุษย์ที่พบในหลุมขุดค้นทั้ง 3 หลุม ทำให้สันนิษฐานได้ว่า พื้นที่ใต้ภาพเขียนสีกลุ่มที่ 1 นี้ น่าจะถูกใช้เป็นพื้นที่ฝังศพเป็นหลัก และบางเวลาอาจใช้เป็นที่พักพิงชั่วคราวด้วย เนื่องจากพบเส้นหินและร่องรอยขี้เถ้าในหลุมขุดค้นที่ 1 ด้านทิศใต้ อย่างไรก็ตาม การใช้พื้นที่เป็นที่พักพิงชั่วคราว อาจมีความสัมพันธ์กับการเขียนภาพเขียนสีและ/หรือการฝังศพด้วย

จากการพบเครื่องมือหินกะเทาะ ขวานหินขัด และหัวลูกศรหินขัด ทำให้สันนิษฐานว่าคนกลุ่มนี้น่าจะดำรงชีวิตด้วยการล่าสัตว์ และอาจทำเกษตรกรรมแล้ว เนื่องจากพบเมล็ดข้าวจำนวนมากที่อุทิศให้กับผู้ตายในหลุมฝังศพในหลุมขุดค้นหมายเลข 2 และ 3

การกำหนดอายุด้วยวิธี AMS Dating จากตัวอย่างอินทรีย์วัตถุ 7 ตัวอย่าง ที่ได้จากหลุมขุดค้นที่ 2 และ 3 ได้แก่ เมล็ดข้าว (จากหลุมขุดค้นที่ 2) เส้นใยพืช เมล็ดข้าว ไม้ไผ่ (2 ตัวอย่าง) ไม้ และกระดูกซี่โครงมนุษย์ (จากหลุมขุดค้นที่ 3) โดย Dr.Goran Possnert จากห้องปฏิบัติการ Angstorm ภาควิชาไอออนฟิสิกส์ มหาวิทยาลัย Uppsala ประเทศสวีเดน ได้ค่าอายุ (Calibrated Date) ระหว่าง 2975±65 จนถึง 3195±55 ก่อนปัจจุบัน (BP)

ค่าอายุที่ได้จากการกำหนดอายุด้วยวิธี AMS ใกล้เคียงกับอายุเชิงเทียบที่ได้จากการเทียบเคียงโบราณวัตถุที่พบจากแหล่งโบราณคดีแห่งนี้กับแหล่งโบราณคดีอื่นๆในประเทศไทย เช่น

            - การตกแต่งภาชนะดินเผาด้วยการกดจุดในแนวเส้นคู่ขนาน เทียบเคียงกับแหล่งโบราณคดีบ้านเชียง จ.อุดรธานี (5,600-3,000 ปีมาแล้ว) บ้านท่าแค จ.ลพบุรี (4,500-2,700 ปีมาแล้ว) โคกพนมดี จ.ชลบุรี (4,000-3,000 ปีมาแล้ว)

            - ภาชนะดินเผาทรงตะเกียง เทียบเคียงกับที่พบแหล่งโบราณคดีถ้ำเขาสามเหลี่ยม จ.กาญจนบุรี (4,000-3,500 ปีมาแล้ว)

            - ลูกปัดหินทรงกระบอก เทียบเคียงกับที่พบในแหล่งโบราณคดีบ้านเก่า จ.กาญจนบุรี (3,800-3,700 ปีมาแล้ว)

ผลการศึกษาในภาพรวม

จากหลักฐานทั้งหมดที่พบในหลุมขุดค้นทั้ง 3 หลุม สรุปได้ว่า บริเวณพื้นที่เพิงผาของแหล่งโบราณคดีแห่งนี้ เป็นที่ฝังศพของกลุ่มคนที่ดำรงชีวิตแบบล่าสัตว์และอาจมีการทำเกษตรกรรมเพาะปลูกข้าวแล้ว ในสมัยหินใหม่ เมื่อ 2,900-3,200 ปีมาแล้ว และน่าจะใช้เป็นที่พักพิงชั่วคราวอีกครั้งในสมัยล้านนาตอนปลาย เพราะพบชิ้นส่วนภาชนะดินเผาแบบหริภุญไชยและจากเตาสันกำแพงในหลุมขุดค้นหมายเลข 1 และ 2 ซึ่งน่าจะสัมพันธ์กับเอกสารประวัติศาสตร์ในช่วง พ.ศ.2272-2274 ที่กล่าวว่าเกิดภัยสงครามในเมืองลำปาง ทำให้ผู้คนหนีออกมาอยู่ตามป่าเขา รวมทั้งที่ประตูผาแห่งนี้ด้วย (แช่ม บุนนาค 2516)

นอกจากนี้ กลุ่มคนที่เข้ามาใช้พื้นที่บริเวณใต้ภาพเขียนสีกลุ่มที่ 1 ที่ประตูผา น่าจะมีความสัมพันธ์กับกลุ่มคนที่ดำรงชีวิตอยู่ในแอ่งแม่เมาะ (ห่างจากแหล่งภาพเขียนสีประตูผาไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ประมาณ 5-10 กิโลเมตร) เพราะพบหลักฐานการใช้ภาชนะดินเผาทรงก้นกลมคอแคบสอบเข้า (ภาชนะดินเผาใบที่ 4 หลุมขุดค้นที่ 3) และมีประเพณีการฝังศพในถ้ำเช่นเดียวกัน

จากหลักฐานที่ขุดค้นพบกับภาพเขียนสีบนผนังเพิงผา ยังไม่เพียงพอที่จะใช้สันนิษฐานว่ากลุ่มคนผู้วาดภาพกับคนที่เข้ามาใช้พื้นที่ประกอบพิธีกรรมฝังศพเป็นกลุ่มคนหรือกลุ่มชนเดียวกันหรือไม่ หลักฐานที่พบสัมพันธ์กันโดยตรงมีเพียงกระดองเต่าที่พบในหลุมขุดค้น ซึ่งพบภาพเต่าในภาพเขียนกลุ่มที่ 1 และพบว่ากลุ่มคนที่ฝังศพรู้จักใช้ดินเทศหรือสีแดง สังเกตได้จากพบผงฝุ่นสีแดงติดบนกระดูกมนุษย์ เครื่องมือหินที่พบ และลวดลายเขียนสีแดงบนทัพพีไม้ในหลุมขุดค้นที่ 2 และ 3

นอกจากนี้ หลักฐานที่ขุดค้นพบยังสัมพันธ์กับกลุ่มภาพอื่นๆอีกด้วย คือ หลักฐานการฝังศพว่ามีความสัมพันธ์กับภาพพิธีกรรมการปลงศพในกลุ่มภาพที่ 6 และหัวลูกศรหินขัดที่พบในหลุมขุดค้นหมายเลข 3 สัมพันธ์กับภาพคนยิงธนูในกลุ่มภาพที่ 4

จากความเชื่อมโยงหลักฐานต่างๆ ทำให้ทราบว่ากลุ่มคนที่เข้ามาประกอบพิธีการฝังศพบริเวณใต้ภาพกลุ่มที่ 1 นี้ รู้จักและมีความคิดสร้างสรรค์ในการใช้สีแดงตกแต่งลวดลายบงบนสิ่งของเครื่องใช้ รวมทั้งใช้ในพิธีกรรมฝังศพด้วย และน่าจะเป็นกลุ่มคนที่วาดภาพเขียนสีบนผนังหน้าผาไว้บางส่วนด้วย?

     การศึกษามานุษยวิทยากายภาพ (ดุจฤดี คงสุวรรณ์ 2544)

การวิเคราะห์กระดูกมนุษย์ที่พบทั้งหมด 3,780 ชิ้น ด้วยวิธีการศึกษาด้วยตาเปล่า (Gross Analysis) ร่วมกับการฉายรังสี (X-ray Analysis) พบว่ามีจำนวนโครงกระดูกทั้งสิ้น 38 โครง แบ่งตามช่วงอายุระหว่างแรกเกิด-5 ปี จำนวน 10 โครง อายุ 5-15 ปี จำนวน 9 โครง โครงกระดูกผู้ใหญ่เพศหญิงจำนวน 10 โครง โครงกระดูกเพศชายจำนวน 3 โครง และโครงกระดูกที่ไม่สามารถระบุเพศได้จำนวน 6 โครง

ผลการประเมินความสูงโดยเฉลี่ยด้วยสมการคำนวณความสูงคนไทย-จีน ของสรรใจ แสงวิเชียร และคณะ (2528) จากความยาวของกระดูกขาท่อนบน พบว่าเจ้าของโครงกระดูกเพศหญิงวัยผู้ใหญ่ มีความสูงเฉลี่ย 142.45 เซนติเมตร ส่วนเพศชายไม่สามารถวิเคราะห์ได้ เนื่องจากไม่พบโครงกระดูกสมบูรณ์ที่สามารถนำมาคำนวณได้

กะโหลกศีรษะของโครงกระดูกหมายเลข 3 ที่สามารถคำนวณลักษณะสัณฐานกะโหลกได้พบว่าเป็นกะโหลกมีขนาดยาวปานกลาง จัดอยู่ในกลุ่มประชากรเชื้อชาติมองโกลอยด์

ผลการประเมินสาเหตุการตาย จากความแตกต่างระหว่างเพศและอายุ ผู้ศึกษาสันนิษฐานว่าอาจมีสาเหตุการตายมาจากการคลอดบุตร

     การปลงศพ (ดุจฤดี คงสุวรรณ์ 2544)

1.การฝังศพครั้งเดียว (Primary Burial) มีลักษณะการฝังศพแบบนอนหงายเหยียดยาว หันศีรษะไปทางทิศใต้ แต่มีความแตกต่างกันที่การหันหน้า คือโครงกระดูกหมายเลข 1 และ 5 ลักษณะหน้าแหงนขึ้น โครงกระดูกหมายเลข 3 หน้าหันไปทางทิศตะวันออก (ซึ่งเป็นคนละด้านกับเพิงผาที่มีภาพเขียนสี) โครงกระดูกหมายเลข 5 รูปแบบการปลงศพให้มอดไหม้ในระดับหนึ่งก่อน แล้วจึงทำการฝังกลบด้วยดิน โดยอาจมีขั้นตอนดังนี้

            1.1 พันห่อร่างกายผู้ตายด้วยเส้นใยที่ถักทอจากเปลือกไม้ของพืชบางชนิด

            1.2 พันทับอีกครั้งด้วยเครื่องจักสานลักษณะเป็นผืน (เสื่อ?) อีกหลายชั้น

            1.3 วางร่างผู้ตายที่ผ่านขั้นตอนที่ 1 และ 2 ลงในหลุมที่ขุดขึ้น แล้วสุมไฟที่บริเวณกลางลำตัวในขณะที่ร่างกายยังสดอยู่ จึงเป็นเหตุผลหนึ่งทำให้โรงกระดูฏบางส่วนไม่มีร่องรอยถูเผาไหม้

            1.4 เมื่อเปลวไฟเผาไหม้โครงกระดูกไปในระดับหนึ่ง จึงทำการกลบหลุม

            ในขณะที่บางศพก็ไม่มีร่องรอยการเผาก่อนถูกฝัง เช่น ชิ้นส่วนกระดูกที่มาจากหลุมขุดค้นที่ 3

2.การฝังศพครั้งที่ 2 (Secondary Burial) ผู้ศึกษาได้ตั้งข้อสังเกตไว้ว่าอาจมีการฝังศพครั้งที่ 2 เนื่องจากพบกลุ่มโครงกระดูกขณะขุดค้น ประกอบกับหลักฐานต่างๆ เช่น จำนวนชิ้นส่วนโครงกระดูก โลงไม้ ท่าทางการจัดวางชิ้นส่วนกระดูก จำนวนและแประเภทของเครื่องประกอบศพ เป็นต้น

     รูปแบบการจัดระเบียบทางสังคม

สันนิษฐานว่าน่าจะเป็นสังคมในระดับชนเผ่า ที่มีการรวมตัวกันเป็นกลุ่มเล็กๆ ดำรงชีวิตด้วยการทำกสิกรรมแบบเบาบาง ควบคู่ไปกับการล่าสัตว์ เป็นสังคมที่มีความแตกต่างระหว่างปัจเจก โดยเฉพาะด้านเพศและอายุ สังเกตได้จากความแตกต่างของเครื่องประกอบศพและการปลงศพ

     การใช้พื้นที่

แหล่งโบราณคดีแห่งนี้อาจถูกใช้เป็นที่ฝังศพ (ป่าช้า) มีรูปแบบการจัดแบ่งพื้นที่ใช้สอยตามลักษณะกลุ่มครอบครัวหรือกลุ่มเครือญาติ